کد مطلب:12375 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:5

گنجینه پرسمان » احكام

1ـ گاهي كاري را ميخواهيم انجام بدهيم اما از ترس اينكه مبادا دچار ريا شويم با اينكه آن كار خوب و مستحب است آن را ترك ميكنيم. آيا اين از القائات شيطان است؟ چه بايد كرد؟

موفقيت القائات شيطان در غايت مرتبهاش به اين است كه مانع انسان از انجام كار خير ميشود.

ريا باطل كننده عمل است و اگر انسان بخاطر ترس از ريا، آن كار را انجام ندهد در واقع مقصود شيطان حاصل شده است. نكته ديگر اين است كه انسان بطور طبيعي راه تحقق بخشيدن كاري را براي خودش به صورت عادت در ميآورد و بعد از آن به اصلاح دقيقتر آن موفق ميشود. براي صحت ادعا به اين حديث شريف استناد ميكنيم: الناس هالكون الا العالمون و العالمون هالكون الا العاملون و العاملون هالكون الا المخلصون و المخلصون في خطر عظيم

اين حديث بيانگر اين مطلب است كه يك مرتبه نميتوانيم به اخلاص برسيم بلكه بايد ابتدا علم پيدا كنيم كه چه بايد كرد، در مرحله بعد به علم خود عمل كنيم، در مرحله ديگر بايد عمل خود را از شائبههاي نفساني پاك كنيم و به شيطان اجازه ندهيم كه آن عمل را باطل و در نيت ما تصرف كند و تا مرحله آخر بايد اين مبارزه ادامه داشته باشد.

براي مبارزه در اين صحنه و رسيدن به اخلاص بايد اول مقدمات علم و عمل را آماده كنيم و به صرف اينكه ممكن است دچار عدم اخلاص شويم، مراتب قبل را رها نكنيم بلكه بايد اشكال آن را برطرف كنيم و سعي كنيم كه خالص باشيم نه اينكه اصلاً اقدام نكنيم.

اما نكته در اينجاست كه ما در اجتماع زندگي ميكنيم و بسيار از افعال و عبادات ما در برابر چشمان مردم صورت ميگيرد و همواره احتمال ريا وجود دارد. بنابراين به ناچار بايد از اين مرحله عبور كنيم و به مرحلهاي برسيم كه كار ما براي خدا باشد. پاك نمودن عمل از هرگونه شائبه، كمال براي انسان محسوب ميشود كه بايد آن را تحصيل كند. اما اگر انسان علم داشته باشد كه نميتواند عملش را خالص انجام دهد در اين صورت اگر آن عمل مستحب باشد و بتواند آن را

در وقت ديگري انجام دهد و با تغيير زمان و كيفيت، حفظ اخلاص براي او ممكن شود، ميتواند آن را به تعويق بيندازد و يا در شرايطي انجام دهد كه اخلاص با آن عمل همراه باشد اما نميتواند نوع و سنخ عمل را ترك كند.

مثلاً در شرح حال حضرت امام ( آمده است كه يكي از علماي تهران بيمار شده بود و از ايشان خواستند كه به عيادت آن عالم بروند. امام فرمودند: كه نه، براي وقت ديگري باشد و در وقت ديگري به عيادت آن عالم رفتند. بعداً سؤال شد كه چرا آن روز نيامديد؟ پاسخ دادند كه من آن روز نتوانستم اين كار را خالص و براي خدا تحقق ببخشم فلذا به وقت ديگري موكول كردم.

همينگونه كه ميبينيد اين كار تعطيل نشد بلكه شرايطش تغيير كرد.

نمونه ديگر اين مطلب، شاهد مشهوري است است كه بحث مبارزه مولا علي ( با عمر بن عبدود است.

او خدو انداخت بر روي علي افتخار هر نبي و هر ولي

مولا بلند شد و براي چند دقيقهاي كه شده از كشتن او دست برداشت و كاررا به تعويق انداخت. بعد در جواب سؤال كه چرا اينكار را كرديد پاسخ دادند كه من شمشير براي حق ميزنم، مأمور حقم، نه مأمور تنم.